เนื้อโอมิ คือต้นกำเนิดของวัฒนธรรมการทานเนื้อสัตว์ในประเทศญี่ปุ่น มีประวัติศาสตร์อันยาวนานเมื่อเปรียบเทียบกับเนื้อวันญี่ปุ่นสายพันธุ์อื่น
“เนื้อโอมิ” มีความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ประมาณ 400 ปี เมื่อเปรียบเทียบกับเนื้อวัวญี่ปุ่นแบรนด์อื่นจะมีความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ที่ยาวนานกว่า มีการบันทึกไว้ว่า โทะโยะโทะมิ ฮิเดะโยะชิ ผู้รวบรวมอาณาจักรญี่ปุ่นให้เป็นหนึ่งเดียวกันในยุคสงคราม (ปี ค.ศ. 1590) ได้เลี้ยงต้อนรับลูกน้องด้วยเนื้อวัว นอกจากนี้ ในสมัยเอโดะซึ่งเป็นยุคที่มีกฎหมายห้ามบริโภคเนื้อสัตว์ (ปี ค.ศ.1603 – 1868) ที่แคว้นฮิโกเนะ (ปัจจุบันคือถิ่นกำเนิดของวัวโอมิ ที่จังหวัดชิงะ) ยังมีการจำหน่ายเนื้อวัวหมักเต้าเจี้ยวมิโซะในรูปแบบของยาชูกำลังที่เรียกว่า “เฮมโปงกัน (Henpongan)” และมีการนำถวายให้กับโชกุนสมัยเอโดะอีกด้วย เนื้อโอมิเป็นอาหารที่ดูดีมีชาติตระกูล แม้แต่เหล่า “ซะมุไร” ผู้รวมรวมประเทศให้เป็นหนึ่งเดียวก็ยังรับประทาน
สมัยเอโดะมีการบันทึกไว้ว่า ที่แคว้นฮิโกเนะมีการนำเนื้อวัวมาทำแห้ง “หนังสือบันทึก โกะโจวชิ โยะริไอ โทะเมะโจว” พิพิทธภัณฑ์ปราสาทฮิโกเนะ
เมื่อถึงยุคเมอิจิ เนื่องจากมีการพัฒนาระบบขนส่งสินค้าที่ดีขึ้น จึงเริ่มมีการขนส่งเนื้อโอมิไปยังกรุงโตเกียว ในยุคนี้ เนื้อโอมิทั้งหมดที่ถูกส่งออกจะถูกเรียกว่าเนื้อโกเบ “Kobegyu” ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า สมัยนั้นเนื้อโอมิจะถูกส่งผ่านท่าเรือโกเบไปยังกรุงโตเกียว ในอดีตจะเรียกชื่อแบรนด์เนื้อวัวตามชื่อของท่าเรือส่งสินค้า ไม่เรียกตามสถานที่ต้นกำเนิด ดังนั้นเนื้อวัวที่ถูกขนส่งผ่านท่าเรือโกเบนี้จะถูกเรียกว่าโกเบกิว “Kobegyu” นี่คือที่มาที่ไปของโกเบกิว “Kobegyu” ชื่อที่รู้จักกันทั่วโลก
ในปีเมอิจิ 22 (ปี ค.ศ. 1889) พอรถไฟสายโตไคโดเปิดให้บริการ สถานีรถไฟโอมิฮะจิมังสร้างเสร็จ ในปีถัดมา(ค.ศ. 1890) ได้เริ่มขนส่งเนื้อโอมิเข้าโตเกียวโดยตรงทางบก ในที่สุดชื่อของ “เนื้อโอมิ” ได้ถูกใช้นับแต่นั้นเป็นต้นมา หลังจากนั้นผ่านไป 100 ปี แบรนด์เนื้อโอมิกลายเป็นที่ยอมรับและรู้จักกันอย่างแพร่หลาย ปัจจุบัน “วัวโอมิ” ถูกขุนอยู่ที่ฟาร์มปศุสัตว์ 59 แห่งใน 5 ตำบล 9 เมืองของจังหวัดชิงะ
ประมูลขายเนื้อโอมิ (ชั้นดานฟ้าของร้านชิโระคิยะ ที่นิฮอนบะชิ ในปี ค.ศ. 1954)
